Podręcznik pomocy Cabking 6v3

Podręcznik pomocy Cabking 6v3 to przydatne narzędzie do zarządzania zadaniami i zasobami w firmie. Umożliwia pracownikom monitorowanie procesów biznesowych, śledzenie postępów w realizacji celów i generowanie sprawozdań. Umożliwia również współpracę pracowników i zarządzanie zadaniami w czasie rzeczywistym, dzięki czemu można szybko uzyskać aktualizacje dotyczące wszystkich projektów. Podręcznik pomocy Cabking 6v3 zapewnia również wsparcie techniczne i wsparcie w zakresie zarządzania zasobami, zarządzania zadaniami i zarządzania projektami. Pozwala również na tworzenie wykresów, symulacji i raportów, które pomagają zrozumieć dane i ułatwiają podejmowanie decyzji.

Ostatnia aktualizacja: Podręcznik pomocy Cabking 6v3

W Polsce, zgodnie z Ustawą z 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym,  ratowanie życia i zdrowia ludzkiego odbywa się na trzech poziomach:

• pierwsza pomocpierwsza pomoc,

• kwalifikowana pierwsza pomockwalifikowana pierwsza pomoc,

• medyczne czynności ratunkowemedyczne czynności ratunkowe.

Pierwszą pomocą nazywamy czynności podejmowane w celu ratowania osoby w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnegostanie nagłego zagrożenia zdrowotnego, wykonywane przez ludzi znajdujących się w miejscu zdarzenia (świadków). Udzielający pierwszej pomocy nie muszą mieć żadnych kwalifikacji, ukończonych szkoleń czy kursów. Każdy, kto zauważy osobę lub osoby znajdujące się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego, ma obowiązek udzielenia pomocy. Za nieudzielenie pomocy Kodeks karnyKodeks karny przewiduje karę pozbawienia wolności do lat 3. Oczywiście, udzielając pierwszej pomocy, nie musimy narażać swojego życia i zdrowia.

Osoby udzielające pierwszej pomocy nie muszą obawiać się odpowiedzialności karnej za nieumiejętne jej udzielenie bądź popełnienie błędu podczas niesienia pomocy poszkodowanym. Ratowanie życia i zdrowia to stan wyższej konieczności, a życie jest zawsze cenniejsze od zdrowia. Ponadto jeżeli osoba udzielająca pierwszej pomocy poniesie szkodę na mieniu, przysługuje jej roszczenie o jej naprawienie od skarbu państwa, reprezentowanego przez wojewodę właściwego ze względu na miejsce powstania szkody.

Czynności podejmowane wobec osoby w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego wykonywane przez ratownika to kwalifikowana pierwsza pomoc. Ratownikiem zostaje osoba, która ukończyła kurs w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy (KPP). Kurs KPP trwa 66 godzin i kończy się egzaminem. Po zaliczeniu egzaminu otrzymuje się zaświadczenie ważne 3 lata od dnia jego wydania; aby nie stracić uprawnień, egzamin należy powtarzać. Kwalifikowanej pierwszej pomocy udzielają m. in. strażacy, ratownicy wodni, górscy itp.

Medyczne czynności ratunkowe to świadczenia zdrowotne podejmowane wobec osoby w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego, udzielane przez lekarzy, pielęgniarki i ratowników medycznych. Mają oni obowiązek doskonalenia zawodowego w różnych formach kształcenia.

W Polsce ratowanie życia i zdrowia ludzkiego reguluje Ustawa o Państwowym Ratownictwie Medycznym, która w celu zapewnienia pomocy wszystkim osobom będącym w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego wprowadziła system Państwowego Ratownictwa Medycznego (PRM). System PRM składa się z jednostek systemu oraz jednostek współpracujących.
Jednostkami systemu są zespoły ratownictwa medycznego oraz szpitalne oddziały ratunkowe.

Zespoły ratownictwa medycznego są to podstawowe jednostki tworzące system ratownictwa medycznego w Polsce. Wykonują one medyczne czynności ratunkowe w warunkach pozaszpitalnych w celu ratowania osoby w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego. Są wyposażone w specjalistyczny środek transportu sanitarnego – karetkę. W ramach systemu wyróżniamy zespoły:

• specjalistyczne (oznaczane literą S),

• podstawowe (oznaczane literą P),

• lotnicze zespoły ratownictwa medycznego.

Szpitalne oddziały ratunkoweSzpitalne oddziały ratunkowe to komórki organizacyjne szpitali udzielające świadczeń opieki zdrowotnej.

Oznaczenia środków transportu medycznego nie są przypadkowe, o czym można się przekonać, zapoznając się z galerią 1.

Jednostkami współpracującymi z systemem są służby ustawowo powołane do niesienia pomocy osobom w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego oraz społeczne organizacje ratownicze. Oznakowane pojazdy jednostek współpracujących z systemem prezentuje galeria 2.

Wezwanie służb ratunkowych określa się jako czynność, którą powinien wykonać każdy z nas, widząc osobę potrzebującą pomocy. Ustawa o Państwowym Ratownictwie Medycznym w art. 4 stwierdza, że każdy, kto zauważy osobę lub osoby znajdujące się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego lub jest świadkiem zdarzenia powodującego taki stan, w miarę posiadanych możliwości i umiejętności ma obowiązek niezwłocznego podjęcia działań zmierzających do skutecznego powiadomienia o tym zdarzeniu podmiotów ustawowo powołanych do niesienia pomocy osobom w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego. Kontaktując się z służbami ratunkowymi, mamy do dyspozycji kilka numerów alarmowych, które przedstawia ilustracja 11.

Numer 112 jest jednolitym numerem alarmowym obowiązującym na terenie Unii EuropejskiejUnii Europejskiej. Służy do powiadamiania w sytuacjach zagrożenia zdrowia, życia lub mienia. Kierowanie połączeń na numer alarmowy 112 jest bezpłatne (zarówno dla telefonów stacjonarnych, jak i komórkowych) i można go wybrać nawet w telefonie komórkowym bez karty SIM. Numer ten służy wyłącznie do powiadamiania w nagłych sytuacjach zagrożenia zdrowia, życia lub mienia, takimi jak:

• pożary,

• wypadki drogowe,

• kradzieże i włamania,

• użycie przemocy,

• rozpoznanie osoby poszukiwanej przez policję,

• nagła utrata przytomności,

• zatrzymanie krążenia i oddechu,

• inne nagłe sytuacje zagrażające zdrowiu, życiu lub bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu.

Po wybraniu jednego z numerów alarmowych zgłoszenie zostaje skierowane do najbliższego centrum powiadamiania ratunkowego (CPR) lub wojewódzkiego centrum powiadamiania ratunkowego (WCPR) albo do jednostki straży pożarnej lub policji właściwej ze względu na miejsce, z którego dzwonisz. Pamiętaj, że miejsce rozmowy powinno znajdować się w pobliżu miejsca zdarzenia, i jednocześnie pozwalać na przeprowadzenie spokojnej rozmowy z dyspozytoremdyspozytorem (bez zakłóceń). Wezwanie powinno być wykonane przez osobę znajdującą się bezpośrednio w miejscu zagrożenia lub inną, będącą świadkiem danego zdarzenia.

Wzywając służby ratunkowe:

• mów spokojnie – pamiętaj, że osoba przyjmująca wezwanie musi cię zrozumieć,

• powiedz, gdzie nastąpiło zdarzenie,

• poinformuj, co się stało, krótko opisz zdarzenie lub sytuację,

• podaj swoje imię, nazwisko i numer telefonu,

• odpowiadaj ściśle na pytania dyspozytora,

• po podaniu wszystkich informacji nie rozłączaj się pierwszy, poczekaj, aż zrobi to dyspozytor.

Sprawne ratowanie życia i zdrowia wymaga szybkiego działania, które pozwoli zminimalizować skutki nagłego urazu, a często nawet zapobiec śmierci. Rolą ratownictwa medycznego nie jest leczenie, ale utrzymanie człowieka przy życiu, zmniejszenie powikłań i jak najszybszy transport do właściwego szpitalnego oddziału ratunkowego. Czynnik, który w ratownictwie medycznym jest kluczowy, to czas. Najważniejsza jest tzw. złota godzinazłota godzina, która – na przekór nazwie – nie zawsze stanowi 60 minut. Jest to czas od wystąpienia jakiegoś zdarzenia (wypadku, urazu, utraty przytomności) do znalezienia się poszkodowanego na stole operacyjnym (oddziale intensywnej opieki medycznej). Im krótszy jest ten okres, tym większe szanse ofiar wypadku na przeżycie. Uproszczoną zależność życia od czasu reakcji prezentuje ilustracja 9.

Najgroźniejszy stan, jaki może spotkać każdego z nas, to nagłe zatrzymanie krążenia (NZK)nagłe zatrzymanie krążenia (NZK). Osoba poszkodowana przestaje wtedy oddychać, a krew krążyć w jej organizmie. Stan ten jest odwracalny przez około 3‑6 min. Jeśli w tym czasie nie nadejdzie pomoc, nastąpi bardzo szybka śmierć mózgu, a tym samym nieodwracalne zmiany w organizmie poszkodowanego. W ratownictwie medycznym ten czas jest nazywany „platynowymi minutamiplatynowymi minutami”. Służby ratunkowe, wezwane nawet natychmiast po zdarzeniu, bardzo rzadko dojadą do osoby poszkodowanej w tak krótkim czasie. Europejska Rada ResuscytacjiEuropejska Rada Resuscytacji szanse na przeżycie osoby z NZK przedstawia jako tzw. łańcuch przeżyciałańcuch przeżycia. Składa się on z czterech ogniw (ilustracja 10. ), z których każde jest tak samo ważne.

• Ogniwo 1 – szybkie rozpoznanie zagrożenia życia oraz wezwanie pogotowia ratunkowego może zapobiec wystąpieniu NZK.

• Ogniwo 2 – szybkie rozpoczęcie resuscytacjiresuscytacji krążeniowo‑oddechowej (RKO) przez świadków zdarzenia może dwu-, a nawet trzykrotnie zwiększyć szanse przeżycia osób z zatrzymaniem krążenia.

• Ogniwo 3 – w wielu przypadkach szybka defibrylacja elektryczna zwiększa szanse na przeżycie.

• Ogniwo 4 – wczesne wdrożenie specjalistycznych zabiegów resuscytacyjnych, opieka i leczenie poresuscytacyjne mają duży wpływ na jakość życia po NZK.

Trzy pierwsze ogniwa wdrożone przez osoby udzielające pierwszej pomocy jeszcze przed przyjazdem zespołu ratownictwa medycznego stanowią o przeżyciu i niejednokrotnie o jakości życia po NZK – stanie, który kiedyś niewątpliwie spotka każdego z nas.

• W Polsce ratowanie życia i zdrowia ludzkiego odbywa się na trzech poziomach określanych jako: pierwsza pomoc, kwalifikowana pierwsza pomoc i medyczne czynności ratunkowe.

• Podstawowe znaczenie dla przeżycia osób poszkodowanych ma pierwsza pomoc, w ramach której m. in. alarmujemy podmioty ustawowo powołane do niesienia pomocy osobom poszkodowanym. Po przybyciu na miejsce zdarzenia udzielają one kwalifikowanej pierwszej pomocy lub podejmują medyczne czynności ratunkowe.

• Kwalifikowanej pierwszej pomocy udzielają ratownicy pełniący służbę w policji, straży pożarnej lub osoby pracujące w takich organizacjach, jak WOPR, GOPR, TOPR, itp.

• Medyczne czynności ratunkowe są podejmowane przez zespoły ratownictwa medycznego (w tym specjalistyczne i podstawowe) oraz zespoły lotniczego pogotowia ratunkowego, w których pracują lekarze, pielęgniarki i ratownicy medyczni.

• Udzielanie pierwszej pomocy jest obowiązkiem każdego z nas, za jej nieudzielenie grozi kara pozbawienia wolności do lat trzech.

• W pierwszej pomocy najważniejszy jest czas opisywany jako „złota godzina” i „platynowe minuty”.

• Europejska Rada Resuscytacji, podsumowując czynności niezbędne do przeprowadzenia skutecznej resuscytacji, opracowała „łańcuch przeżycia”, składający się z czterech ogniw.

• Wzywając pomoc, pamiętaj o numerach alarmowychnumerach alarmowych.